PCM, czyli "Pulse-code Modulation", to cyfrowy format reprezentacji dźwięku, który jest powszechnie używany do przetwarzania i przechowywania dźwięku w postaci cyfrowej. Format PCM polega na próbkowaniu i kwantyzacji sygnału dźwiękowego w regularnych odstępach czasowych.
Oto główne cechy formatu PCM:
- Próbkowanie: Proces próbkowania polega na pobieraniu próbek amplitudy dźwięku w regularnych odstępach czasowych. Każda próbka reprezentuje poziom amplitudy dźwięku w konkretnym momencie czasu.
- Kwantyzacja: Po pobraniu próbek, amplitudy dźwięku są zaokrąglane do określonych poziomów kwantyzacji. Im wyższa rozdzielczość kwantyzacji, tym dokładniejsza reprezentacja dźwięku.
- Częstotliwość próbkowania: Określa, jak często są pobierane próbki amplitudy dźwięku na sekundę. Standardowe wartości to 44.1 kHz (typowo dla audio CD) lub 48 kHz (typowe dla standardu wideo).
- Głębokość bitowa: Określa liczbę bitów używanych do zakodowania każdej próbki. Większa głębokość bitowa oznacza większą dokładność reprezentacji dźwięku.
PCM jest podstawowym formatem, który może być używany do przechowywania i przesyłania dźwięku w różnych kontekstach, w tym w muzyce, filmach, systemach telekomunikacyjnych i programach do edycji dźwięku. Jest to format bezstratny, co oznacza, że zachowuje pełną jakość dźwięku bez utraty danych.
W kontekście programów do transmisji na żywo, takich jak OBS (Open Broadcaster Software), format PCM może być wykorzystywany jako jeden z dostępnych formatów dźwięku do przekazywania jakościowego dźwięku w transmisjach lub nagraniach. Przy konfigurowaniu dźwięku w programie OBS, istnieje możliwość wyboru formatu dźwięku, w tym formatu PCM, który jest bezstratnym wyborem przy przesyłaniu dźwięku w wysokiej jakości.
