Tone mapping w technologii HDR (High Dynamic Range) to technika przetwarzania obrazu i wideo, która ma na celu dostosowanie szerokiego zakresu dynamicznego treści HDR do ograniczonych możliwości wyświetlaczy o standardowym zakresie dynamicznym (SDR). Treści HDR zawierają większy zakres informacji dotyczących jasności i kolorów w porównaniu do tradycyjnych treści SDR (Standard Dynamic Range).
Celem tone mappingu jest kompresja szerokiego zakresu dynamicznego treści HDR w celu dopasowania ich do węższego zakresu dynamicznego obsługiwanego przez wyświetlacze SDR, zachowując jednocześnie szczegóły i estetyczny wygląd. Algorytmy tone mappingu mają na celu rozłożenie wartości luminancji treści HDR w dostępnym zakresie dynamicznym wyświetlacza SDR w taki sposób, który minimalizuje utratę szczegółów, zapobiega przycinaniu lub zaciemnianiu jasnych i ciemnych obszarów.
Istnieje wiele różnych technik tone mappingu, z różnymi podejściami i charakterystykami. Niektóre powszechne metody tone mappingu obejmują:
- Globalny tone mapping: Ta metoda stosuje jednolite dostosowanie do całego obrazu lub klatki wideo, kompresując wartości luminancji HDR do zakresu SDR. To proste podejście, ale może powodować utratę szczegółów i niedopasowanie jasnych i ciemnych obszarów.
- Lokalny tone mapping: Ta metoda uwzględnia różnice w kontraście i jasności na różnych obszarach obrazu. Jest to bardziej zaawansowane podejście, które może dostosowywać tone mapping w zależności od lokalnych cech obrazu.
- Operator tonemappingu: Istnieje wiele operatorów tonemappingu, takich jak Reinhard, Hable, ACES, które różnią się w swoim podejściu do przetwarzania i dostosowywania tonacji obrazu HDR.
Tone mapping HDR jest istotnym etapem przetwarzania treści HDR, aby mogły być poprawnie wyświetlane na urządzeniach SDR, które mają ograniczony zakres dynamiczny. Dzięki tone mappingowi możliwe jest zachowanie jak największej ilości szczegółów i uzyskanie przystępnej wizualnie reprezentacji treści HDR na standardowych wyświetlaczach SDR.
